تورا خواهم دگر یاری نخواهم
چو گل را یافتم خاری نخواهم
به جز دیدار تو بختی نجویم
به غیر از کار تو کاری نخواهم

زتو گه شادمانم گه حزینم
مرا چون تو چنین خواهی چنینم
گه از من خار رویانی گهی گل
گهی گل بویم و گه خار چینم

من از عالم تورا تنها گزینم
رواداری که من غمگین نشینم؟
دل من چون قلم اندر کف توست
زتوست ار شادمانم گر حزینم

مرا پرسی که چونی؟ بین که چونم
خرابم، بی خودم، مست جنونم
پریزادی مرا دیوانه کردست
مسلمانان که می داند فسونم

چه نزدیکست جان تو به جانم
که هرچیزی که اندیشی بدانم
ضمیر همدگر دانند یاران
نباشم یار صادق گر ندانم

خداوندا مده آن یار را غم
مبادا قامت آن سرو را خم
تو می دانی که جان باغ ما اوست
مبادا سرو جان از باغ ما کم

نگران نباش
حال من خوب است
فقط کمی بزرگتر شده ام
عقلم قد کشیده
شعورم متبلور شده
دلتنگی هایم کوچک شده اند
و در فاصله کوتاه  لبخندها و اشکهایم
آموخته ام زندگی کنم…

يک سنگ کافيه براي شکستن شيشه
يک جمله کافيه براي شکستن يه قلب
يک ثانيه کافيه براي غرق شدن در عشق
و يک دوست کافيه براي يک عمر زندگي

خـــدای خــــوبــــم...!!
خطا از مــن است...!!
می دانـــــــم...!!
از من که سالهاست گفته ام...!!
* ایاک نعبد *...!!...

اما به دیگران هم دلسپرده ام...!!

... از مـن که سالهاست گفته ام...!!

* ایاک نستعین*...!!

اما به دیگران هم تکیه کرده ام...!!

اما رهایــم نـــکن...!!

قطار ميرود

تو ميروي

تمام ايستگاه ميرود ...

و من, چقدر ساده ام.

که سالهاي سال

در انتظار تو,

کنار اين قطار رفته ايستاده ام

و همچنان

به نرده هاي ايستگاهِ رفته

تکيه داده ام !

یادم باشد دیگر هرگز خاطره هایم را کند و کاو نکنم!
مثل آتش زیر خاکستر می ماند...
حساب از دستم در رفته...
چندمین بار است که با یاد نگاه آخرت آتش می گیرم...؟

هر روز پشت پنجره می ایستم

فکر می کنم « شاید دوباره برگردد! »

اما چه فایده !

هیچکس حتی به اشتباه

دو بار به کوچه ی بُن بست نمی رود...

خدا گوید تو ای زیبا ترین خورشد زیبایم

توای والاترین مهمان دنیایم

بدان آغوش من بازاست

شروع کن یک قدم باتو

تمام گام های مانده از من...