بیا کامروز گرد یار گردیم
به سر گردیم و چون پرگار گردیم
سبک گردیم چون باد بهاری
حریف سبزه و گلزار گردیم

تورا خواهم دگر یاری نخواهم
چو گل را یافتم خاری نخواهم
به جز دیدار تو بختی نجویم
به غیر از کار تو کاری نخواهم

زتو گه شادمانم گه حزینم
مرا چون تو چنین خواهی چنینم
گه از من خار رویانی گهی گل
گهی گل بویم و گه خار چینم

من از عالم تورا تنها گزینم
رواداری که من غمگین نشینم؟
دل من چون قلم اندر کف توست
زتوست ار شادمانم گر حزینم

مرا پرسی که چونی؟ بین که چونم
خرابم، بی خودم، مست جنونم
پریزادی مرا دیوانه کردست
مسلمانان که می داند فسونم

نگران نباش
حال من خوب است
فقط کمی بزرگتر شده ام
عقلم قد کشیده
شعورم متبلور شده
دلتنگی هایم کوچک شده اند
و در فاصله کوتاه  لبخندها و اشکهایم
آموخته ام زندگی کنم…

يک سنگ کافيه براي شکستن شيشه
يک جمله کافيه براي شکستن يه قلب
يک ثانيه کافيه براي غرق شدن در عشق
و يک دوست کافيه براي يک عمر زندگي

خـــدای خــــوبــــم...!!
خطا از مــن است...!!
می دانـــــــم...!!
از من که سالهاست گفته ام...!!
* ایاک نعبد *...!!...

اما به دیگران هم دلسپرده ام...!!

... از مـن که سالهاست گفته ام...!!

* ایاک نستعین*...!!

اما به دیگران هم تکیه کرده ام...!!

اما رهایــم نـــکن...!!

قطار ميرود

تو ميروي

تمام ايستگاه ميرود ...

و من, چقدر ساده ام.

که سالهاي سال

در انتظار تو,

کنار اين قطار رفته ايستاده ام

و همچنان

به نرده هاي ايستگاهِ رفته

تکيه داده ام !

یادم باشد دیگر هرگز خاطره هایم را کند و کاو نکنم!
مثل آتش زیر خاکستر می ماند...
حساب از دستم در رفته...
چندمین بار است که با یاد نگاه آخرت آتش می گیرم...؟

هر روز پشت پنجره می ایستم

فکر می کنم « شاید دوباره برگردد! »

اما چه فایده !

هیچکس حتی به اشتباه

دو بار به کوچه ی بُن بست نمی رود...

اولین تو بودی♥
♥آخرین هم تو خواهی بود♥
♥نمی خواهم طعم چشم دیگری را بنوشم ♥
♥انتظار بارانت سخت هم باشد♥
♥فقط به خیال آمدنت♥
♥خیس خیسم♥

وقتی می گویم : دیگر به سراغم نیا !

فکر نکن که فراموشت کرده ام ….

یا دیگر دوستت ندارم !

نه ….

من فقط فهمیدم :

...وقتی دلت با من نیست ؛

بودنت مشکلی را حل نمی کند ،

تنها دلتنگترم میکند … !!!

یعنی می شود روزی برسد که

بیایی مرا در آغوش بگیری

بخواهم گله کُنَم ، بگویی هیس ،

همه کابوس ها تمام شد

در گوشم بگویی :

برای همیشه ماله من شدی

شد دفتر شعرم از تو سرشار ای دوست

بوی تو ز هر واژه پدیدار ای دوست

هر نقطه و سطر و جمله ی دفتر من

 دارد اثرت زیاد و بسیار ای دوست

در رفاقت رسم ما جان دادن است

هر قدم را صد قدم پس دادن است

هر که با ما تب کند جان می دهیم

 ناز او را هر چه با شد می خریم

امشب دلم از آمدنت سرشار است،

فانوس به دست كوچه ديدار است

آن گونه تو را در انتظارم كه اگر،

 اين چشم بخوابد آن يكي بيدار است

ما با دلمان هنوز مشکل داریم

صد سنگ بزرگ در مقابل داریم

معشوق خودش بریده و می دوزد

انگار نه انگار که ما دل داریم

یک نفر آمد صدایم کرد و رفت

با صدایش آشنایم کرد و رفت

نوبت اوج صداقت که رسید

 ناگهان تنها رهایم کرد و رفت

آمدم امشب به میخانه تمنایت کنم

می نمیخواهم بیا ساقی تماشایت کنم

بی قرارم ساقی از میخانه بیرونم مکن

 کرده ام می را بهانه تا تماشایت کنم

دست من کوتاه از دیدار توست

قلب من اما همیشه یاد توست

بهترینی هر کجا هستی بدان

هر کجا باشم دلم در یاد توست!

پيراهن خيس ابر تن پوش من است

صد باغ تبر خورده در آغوش من است

اين زندگی کبود اين تلخ بنفش

زخمی است که سالهاست بر دوش من است 

پيراهن خيس ابر تن پوش من است

صد باغ تبر خورده در آغوش من است

اين زندگی کبود اين تلخ بنفش

زخمی است که سالهاست بر دوش من است

من شکستم تا تو را عاشق کنم

بعد من باران فقط آب است و بس

هر که بعد از من سراغت را گرفت

زشت یا زیبا فقط خوابست و بس

یاد تو شب و روز ز اندیشه جدا نیست

 جز عشق تو اندردل ما هیچ روا نیست

چشم دل مــا سوی تـو دارد ره امّیـد

 این درد که داریم بغیر از تو دوا نیست

تا چند نظر به روی مهتاب کنم

 خود را به هوای دیدنت آب کنم

یک قطعه ی عکس خود برایم بفرست

 تا در دل بیقرار خود ، قاب کنم

ای داد دوباره کار دل مشکل شد

نتوان ز حال دل غافل شد

عشقی که به چند خون دل حاصل شد

پامال سبکسران سنگین دل شد

مسافر بود و باید راه می رفت

شب دلشوره را تا آه می رفت

به سمت سطر سرگردانی عشق

تمام جاده را با ماه می رفت

ز دست چرخ گردون ناله دارم

به چشمم اشک و خون و ژاله دارم

نمی دانم گناهم چیست یاران

دلی پُر خون ، غمی صد ساله دارم

پر نقش تر از فرش دلم بافته ای نیست

از بس که گره زد به گره حوصله ها را

یک بار هم ای عشق من از عقل میندیش

بگذار که دل حل بکند مسئله ها را

یک لحظه سکوت کرد و حرفش را خورد

بغضی نفس و گلوی او را آزرد

می خواست که عشق را نمایان نکند

اشک آمد و باز آبرویش را برد

در عشق هزار جان و دل بس نکند

دل خود چه بود حدیث جان کس نکند

این راه کسی رود که در هر قدمی

صد جان بدهد که روی واپس نکند

خیلی سخته

اطرافت پر آدمه

اما دلت

فقط یکی می خواد

که نیست!!

هــــوا را هــــــر چــــقــدر نفس بــکــشـــی

بـــاز هــــــم بـــرای کــشیـــدنش

 بـــال بـــال میزنی...

مثل تـــــــــو...

کـــه هـــر چــــقدر کـــه بــاشــی...

بــاز بـــاید بـــاشی

خاطره ها را رشوه میدهم

 به روز هایم

تا از بی تو بودن ،

صدایشان در نیاید

هنـــــوز هــــــــم
از بیـــن تمام کــارهــای دنیـــا
دل بستــــن
بـــه دلـــتـــ
بیشتــــر
بـــه دلـــمـــــ
می چسبــــــد