نگران نباش
حال من خوب است
فقط کمی بزرگتر شده ام
عقلم قد کشیده
شعورم متبلور شده
دلتنگی هایم کوچک شده اند
و در فاصله کوتاه  لبخندها و اشکهایم
آموخته ام زندگی کنم…

يک سنگ کافيه براي شکستن شيشه
يک جمله کافيه براي شکستن يه قلب
يک ثانيه کافيه براي غرق شدن در عشق
و يک دوست کافيه براي يک عمر زندگي

خـــدای خــــوبــــم...!!
خطا از مــن است...!!
می دانـــــــم...!!
از من که سالهاست گفته ام...!!
* ایاک نعبد *...!!...

اما به دیگران هم دلسپرده ام...!!

... از مـن که سالهاست گفته ام...!!

* ایاک نستعین*...!!

اما به دیگران هم تکیه کرده ام...!!

اما رهایــم نـــکن...!!

قطار ميرود

تو ميروي

تمام ايستگاه ميرود ...

و من, چقدر ساده ام.

که سالهاي سال

در انتظار تو,

کنار اين قطار رفته ايستاده ام

و همچنان

به نرده هاي ايستگاهِ رفته

تکيه داده ام !

یادم باشد دیگر هرگز خاطره هایم را کند و کاو نکنم!
مثل آتش زیر خاکستر می ماند...
حساب از دستم در رفته...
چندمین بار است که با یاد نگاه آخرت آتش می گیرم...؟

هر روز پشت پنجره می ایستم

فکر می کنم « شاید دوباره برگردد! »

اما چه فایده !

هیچکس حتی به اشتباه

دو بار به کوچه ی بُن بست نمی رود...

اولین تو بودی♥
♥آخرین هم تو خواهی بود♥
♥نمی خواهم طعم چشم دیگری را بنوشم ♥
♥انتظار بارانت سخت هم باشد♥
♥فقط به خیال آمدنت♥
♥خیس خیسم♥

وقتی می گویم : دیگر به سراغم نیا !

فکر نکن که فراموشت کرده ام ….

یا دیگر دوستت ندارم !

نه ….

من فقط فهمیدم :

...وقتی دلت با من نیست ؛

بودنت مشکلی را حل نمی کند ،

تنها دلتنگترم میکند … !!!

یعنی می شود روزی برسد که

بیایی مرا در آغوش بگیری

بخواهم گله کُنَم ، بگویی هیس ،

همه کابوس ها تمام شد

در گوشم بگویی :

برای همیشه ماله من شدی

باران می بارد امشب دلــــم غم دارد امشب

آرام جان خســــــــته ره می سپارد امشب

در نگاهت مانده چشمم

شايد از فکر سفر بر گردی امشــــــــــب

از تو دارم يادگاری

ســردی اين بوسه را پيوسته بر لب

قطره قطره اشک چشـــــــــــــــــمم

می چکد با نم نم باران به دامن

بسته ای بار ســـــــــفر را

با تو ای عاشقترين بـــــــد کرده ام مــــــــــن

شد دفتر شعرم از تو سرشار ای دوست

بوی تو ز هر واژه پدیدار ای دوست

هر نقطه و سطر و جمله ی دفتر من

 دارد اثرت زیاد و بسیار ای دوست

در رفاقت رسم ما جان دادن است

هر قدم را صد قدم پس دادن است

هر که با ما تب کند جان می دهیم

 ناز او را هر چه با شد می خریم

امشب دلم از آمدنت سرشار است،

فانوس به دست كوچه ديدار است

آن گونه تو را در انتظارم كه اگر،

 اين چشم بخوابد آن يكي بيدار است

یک نفر آمد صدایم کرد و رفت

با صدایش آشنایم کرد و رفت

نوبت اوج صداقت که رسید

 ناگهان تنها رهایم کرد و رفت

آمدم امشب به میخانه تمنایت کنم

می نمیخواهم بیا ساقی تماشایت کنم

بی قرارم ساقی از میخانه بیرونم مکن

 کرده ام می را بهانه تا تماشایت کنم

دست من کوتاه از دیدار توست

قلب من اما همیشه یاد توست

بهترینی هر کجا هستی بدان

هر کجا باشم دلم در یاد توست!

پيراهن خيس ابر تن پوش من است

صد باغ تبر خورده در آغوش من است

اين زندگی کبود اين تلخ بنفش

زخمی است که سالهاست بر دوش من است 

آه ، باران
ریشه در اعماق اقیانوس دارد – شاید -
این گیسو پریشان کرده
بید وحشی باران .
یا ، نه ، دریایی است گویی ، واژگونه ، بر فراز شهر ،
شهر سوگواران .
هر زمانی که فرو می بارد از حد بیش
ریشه در من می دواند پرسشی پیگیر ، با تشویش :
رنگ این شب های وحشت را
تواند شست آیا از دل یاران ؟

کاش وقتی  آسمان بارانی است

 چشم را با اشک باران تر کنیم

کاش وقتی که تنها میشویم

 لحظه ای را یاد یکدیگر کنیم

در سمت توام
دلم باران ، دستم باران
دهانم باران ، چشمم باران
روزم را با بندگی تو پا گشا می کنم ...
هر اذانی که می وزد
پنجره ها باز می شوند
یاد تو کوران می کند ...
هر اسم تو را که صدا می زنم
ماه در دهانم هزار تکه می شود